شبهای قدر از شبهای پر فضیلتی است که در کلام ائمه (ع) به اهمیت آن بسیار تاکید شده که امام صادق (ع) نیز در این باره احادیث بسیاری نقل کرده اند که برخی از آنها در ذیل آمده است.
شب سرنوشت ساز
قال الصادق (علیه السلام):
راس السنة لیلة القدر یکتب فیها ما یکون من السنة الى السنة.
امام صادق (علیه السلام) فرمود:
آغاز سال (حساب اعمال) شب قدر است. در آن شب برنامه سال آینده نوشته می شود.وسائل الشیعه، ج 7 ص 258 ح 8
برترى شب قدر
کیف تکون لیلة القدر خیرا من الف شهر؟ قال: العمل الصالح فیها خیر من العمل فى الف شهر لیس فیها لیلة القدر.
از امام صادق (علیه السلام) سوال شد: چگونه شب قدر از هزار ماه بهتر است؟
حضرت فرمود: کار نیک در آن شب از کار در هزار ماه که در آنها شب قدر نباشد بهتر است.
وسائل الشیعه، ج 7 ص 256، ح 2
تقدیر اعمال
قال الصادق (علیه السلام):
التقدیر فى لیلة تسعة عشر و الابرام فى لیلة احدى و عشرین و الامضاء فى لیلة ثلاث و عشرین.
امام صادق (علیه السلام) فرمود:برآورد اعمال در شب نوزدهم انجام می گیرد و تصویب آن
. قال الامام الباقر - علیه السّلام - :
انّ اللهَ اشدُّ فَرِحاً بِتَوبَةِ عبدِهِ مِن رجلٍ
اضلَّ راحلَتَهُ و زادَهُ فی لیلَةٍ ظلماءَ فَوَجدهما.
«اصول کافی، ج4، ص 180»
امام باقر - علیه السّلام - فرمود:
همانا خداوند به بازگشت و توبة بندة خود، شادمان تر از شخصی است که در شب تاریک مرکب و زاد و توشة راه خود را گم کرده بود و سپس پیدا می کند.
قال الامام علی - علیه السّلام - :
تَعَطَّروُا بالاستغفارِ، لا تَفضَحُکُم روائِح الذُّنوبِ.
«بحارالانوار، ج 6، ص 22»
امام علی - علیه السّلام - فرمود:
به وسیلة استغفار و توبه خویشتن را معطر و خوشبو سازید،
تا بوهای زننده و نامطبوع گناهان رسوایتان نسازد.
عفت و پاکدامنی
عَن أمِیرِالْمومِنینَ - علیه السلام - قال: مَالْمُجاهِدُ الشَّهِیدُ
عِنْدَ اللهِ بِأعْظَمَ أجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَکادَ الْعَفِیفُ أنْ
یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلائِکَةِ.
«نهج البلاغه، حکمت 474»
امام علی - علیه السلام - فرمود: پاداش مجاهد شهید
از انسان پاکدامنی که می تواند گناه کند، ولی بر اثر
پاکدامنی از آن پرهیز می کند، بیشتر نیست و چه
بسا که انسان پاکدامن و عفیف در شمار فرشتگان
الهی باشد.
در کتاب «بشارة المصطفى» و «مجالس» شیخ مفید و «أمالى» شیخ طوسى روایت کردهاند از شیخ مفید، از ابن قولویه، از حسین بن محمد بن عامر، از مُعَلّى بن محمد، از محمد بن جمهور عَمِّى، از ابن محبوب، از أبو محمّد وابِشى، از أبو وَرْد که گفت: از حضرت امام محمّد باقر علیهالسلام شنیدم که مىگفت: چون روز قیامت بر پا شود، خداوند همه مردم را عریان و پابرهنه در زمین هموارى جمع میکند؛ و آنها را در راه محشر به قدرى متوقف میدارند که همگى عرق بسیارى مىکنند و نفَسهاى آنان به شدت میزند، و به قدرى که خداوند اراده کرده است درنگ مىکنند؛ و این است معناى گفتار خداوند تعالى: «فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا؛ و در آن وقت (اى پیامبر) نمىشنوى مگر صداى آرام و بدون صوت را.»